ارزیابی میزان آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانشگاه پیام نور استان تهران

یادگیری الکترونیکی،مجموعه ای از روشهای تدریس و یادگیری است که از طریق رسانه های الکترونیکی،اینترنت،شبکه های سازمان یافته اینترانت،پخش ماهواره ای و محیط های چندرسانه ای به صورت همزمان و غیر همزمان به ارائه اطلاعات و توزیع مهارتها و دانش می پردازد.آمادگی برای یادگیری الکترونیکی را با هدف پذیرش آن، می توان تدارک فیزیکی یا ذهنی برای انجام عمل یا تجربه یادگیری الکترونیکی دانست.لذااین پژوهش به منظور شناسایی و تعیین بسترها و ظرفیت ها و همچنین مشکلات موجود برای بکارگیری یادگیری الکترونیکی در دانشگاه پیام نور استان تهران حائز اهمیت بوده و ضرورت دارد.نتایج حاصل از ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانشگاه پیام نور نشان می دهد که در حال حاضر دانشگاه پیام نور استان تهران آمادگی یادگیری الکترونیکی را ندارد.پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی توصیفی و روش آن براساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی است و به طور مشخص از نوع معادلات ساختاری است.جامعه آماری این تحقیق مدیران،اساتید،دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکتری و کارشناسان آموزشی دانشگاه پیام نور استان تهران است کهدر سال تحصیلی 88-89 مشغول به تحصیل یا خدمت بوده اند و حدود 1300 نفر تخمین زده شد و از آن جایی که جامعه مورد نظر محدود می باشد،نمونه آماری موردنظر در تخقیق تعداد 135 نفر انتخاب می شوند.نتایج حاصل از ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانشگاه پیام نور، نشان می دهد که در حال حاضر دانشگاه پیام نور استان تهران،آمادگی یادگیری الکترونیکی را ندارد؛لذا اقداماتی نظیر پرورش و بازآموزی نیروی انسانی شاغل در دانشگاه پیام نور؛تجهیز دانشگاه به فناوریهای نوین و ... پیشنهاد می شود.